AĞA_{MARABALIKTAN YURTTAŞLIĞA}

Muhyettin Öksün (1969-2008) anısına

Toprak! Toprak! Toprak! O bir toprak sevdalısıydı. Toprak onun için sadece bir ekmek, bir gıda değildi. Başını dizine koyabileceği bir ana kucağıydı. Sarılıp uyuyabileceği sevgilisiydi. Saçlarını okşadığı yavrusuydu. Bütün insanlığı yüreğinde taşıyan özgürlüktü. Toprak onun için Anadolu’ydu, vatandı.
Cesurdu, mertti, devrimciydi. Zalime karşı kartal, mazluma karşı serçeydi. Yoksul bir köylü çocuğu olarak doğmuştu ama dünyanın en zengin insanıydı. Çünkü onun mal varlığının ederi piyasada yoktu. O paraya, pula, mala, mülke değil sevgiye, dostluğa, dayanışmaya, paylaşmaya, değer verirdi.
Ey! Yiğitler yiğidi Komutan Kızıl Maho!
Sana raporumdur: Sen rahat uyu. Yaktığın ateş Bismil Ovası’ndan Harran’a sıçradı. Oradan bütün Türkiye’yi sardı. Güzel ülkeme Erciyes’in doruklarından kıpkızıl bir güneş doğdu. Karanlıklar dağıldı, her taraf aydınlandı. Emperyalizmin tahtakuruları, kardeşlik düşmanları ve bilumum gericiler saklanacak delik arıyor. Devrettiğin bağımsızlık, demokrasi ve özgürlük bayrağı yere düşmedi ve düşmeyecek…

İbrahim Kasapoğlu son romanında devrimci köylü önderi Muhyettin Öksün’ün yaşamını ve ölümünü anlatıyor.